Zo zien echte kampioenen eruit! Tot het bittere einde doorgaan al komt de regen met bakken uit de lucht.
En dan...als het laatste beslissende punt is gemaakt, de enorme ontlading en vreugde. Of het nou regent of niet.
Zaterdag 5 november moest er door het zaterdag damesdubbel team van LTCM worden gewonnen om kampioen te worden van de najaarscompetitie. Het was de laatste (inhaal)wedstrijd van het seizoen. De dames Ria en Wilma Woutersen, Jannie Bresser, Karin Konrad, Nini van Heeren en Judith Rozengarden streden voor wat ze waard waren. En met succes. Achteraf bleek het een gedeeld kampioenschap met tennisvereniging Risenborch, maar dat maakte de vreugde niet minder. Mede door #het snerttoernooi dat die dag werd gehouden op het park van LTCM en ondanks de felle avondkoude was er erg veel publiek blijven kijken naar de laatste wedstrijd met een sidderend einde. Dames...CHAPEAU
Na afloop had ik een interview met karin Konrad. Zij vertelde mij dat ze al zo'n 15 jaar (zij het met onderbrekingen) lid is van LTCM.
Enige jaren geleden speelde ze samen met Jannie Bresser voorjaar competitie bij LTCM en de dames kwamen daar regelmatig Wilma Woutersen en haar nichtje Judith Rozengarden tegen. Deze wilden eigenlijk van club veranderen en besloten daarop ook bij LTCM te gaan spelen. Judith nam meteen maar haar moeder Ria, de zuster van Wilma, mee. En zo werd er, met Nini Tellekamp als zesde lid, een nieuwe team gevormd dat nu al zo'n vijf jaar acte de presence geeft bij LTCM. Het team is daarom goed op elkaar ingespeeld en al twee keer eerder kampioen van hun poel geweest.
Dit wil niet zeggen dat alles dit jaar van een leien dakje is gegaan.
Neem nou de voorlaatste zaterdag dat het team speelde. LTCM stond bovenaan in de poule en hun tegegenstanders uit Bilthoven vijfde. Dan zou je toch zeggen dat dit geen probleem moest opleveren. Maar ja hoor....er werd met 4-0 verloren.
Karin geeft als reden op dat een team soms wel uit 8 speelsters kan bestaan. Deze spelen niet elke competitiedag. Zo kan het voorkomen dat de ene week de beste speelsters worden opgesteld die vervolgens de week daarop niet aanwezig zijn. Zo was ook die zaterdag de beste speelster van hun team, volgens Karin zou dat Wilma zijn, niet aanwezig.
Ook op zaterdag 5 november, de slotdag, dreigde het compleet verkeerd te gaan. Beide rivaliserende teams konden bij 3-1 winst kampioen worden. Werd het 2-2, dan zou een derde team met de eer gaan strijken.
De eerste wedstrijden gingen gelijk op en uiteindelijk kwam LTCM op een voorsprong van 2-1. Voor de tegenstander was het kampioenschap verkeken. Zij konden, met nog maar één partij te gaan, maximaal twee punten halen. LTCM daarentegen had nog alle kans maar moets dan de laatste partij wel winnen. De eerste set verloren onze dames echter met grote cijfers. In de tweede ging het beter en kwamen ze zelfs met 4=1 voor. De euforie was van korte duur. In no time stonden ze weer met 5-4 achter. Gelukkig konden ze dat op het laatste nippertje omzetten tot 7-5. Er volgende dus een derde set.
Inmiddels was het donker geworden maar dat was wellicht in het voordeel van de gezusters Woutersen want al spoedig kwamen ze op 4-0 voorsprong. Toch wist de tegenpartij terug te komen tot 4-4. Was het nou toch verloren?
Je kon niet zeggen dat ze het cadeau kregen maar ondanks dat het was begonnen te regenen won het damesdubbel team van LTCM als nog de derde set met 6-4. De ontlading was groot.
Je moet het de tegenstanders meegeven; ook zij vierden de overwinning mee zonder elke blijk van jalousie.
Wel willen tennissen maar niet weten met wie?